Çorbalar

Çorba Anadolu’da çoğu kez günün başlangıcıdır. Türk kültüründe kahvaltı yakın zamana kadar bir tas çorba ile yufka ekmekten ibaretti. Bugün her esnaf lokantasında çorba vardır ve günün çorbası öğünün olmazsa olmaz başlangıcıdır. Çorba her öğün tüketilebilen, her sofrada yer bulabilen bir yemektir. Osmanlı mutfağında çorba, insanlara yardım amacıyla kurulan imaretlerin değişmez yemeğiydi. İmparatorluk sınırları içinde ihtiyaç sahiplerinden gezginlere herkesin açlığını giderir, herkesin ortak aşı olurdu. Türk Mutfağı’nın çorbaları çok çeşitlidir. Her evin, her lokantanın değişmezi mercimek çorbasından misafirlere layık düğün çorbasına kadar sayısız çeşit mevcuttur. Türk Mutfağı’nda çorbalar sade, lezzetli ve son derece sağlıklıdır. Bazen kemik suyu ile yapılır ki bu da çorbanın lezzetini apayrı bir noktaya taşır ve içeriğindeki kolajen katkısı sayesinde daha sağlıklı hale getirir. Pek çok çorba mercimek, nohut gibi bakliyatlarla zenginleşir.

Bu yönüyle de hem vegan hem de bitki temelli beslenenler için doyuruculuğun ötesinde beslenmelerini dengeleyen ve tamamlayan bir kaynak olur. Kimi zaman buğday, pirinç, bulgur, şehriye ve erişte ilavesiyle adeta tek başına öğün haline gelir. Ferahlatıcı yoğurtlu çorbalar, dünyada başka hiçbir mutfakta bulunmayan özgünlüktedir. Tarhana çorbaları ise apayrı bir kitabın konusu olacak denli çeşitlidir. Tarhana dünyası, buğday ile yoğurdun buluştuğu yöresel tarhanalardan, yaz bereketini kışa taşıyan bol domatesli biberli kıpkızıl rengi ile toz tarhanalara kadar uzanan geniş bir yelpaze sunar. Tüm bu çorbalar tek bir kapta pek çok faydalı grup gıdayı içermesiyle son derece besleyicidir. Türk Mutfağı’ndaki çorbalar bu yüzden sağlık açısından canlandırıcı, yapılandırıcı ve güç verici özelliğe sahiptir. Atasözümüz “hastaya çorba sorulmaz” çorbanın bu yönünü çok iyi vurgular. Türk Mutfağı çorbalarının çoğunda son bir sihirli dokunuş vardır. Çoğu kez hiç yağsız pişen çorbalara son anda kuru nane, tarhun gibi otlar veya kırmızıbiber gibi baharatlarla kızdırılmış tereyağı veya sadeyağ eklenir. Bu son dokunuş dumanı tüten çorbaya inanılmaz bir rayiha katar. Konuğa sunulan bir tas çorba, paylaşmanın huzuru, Türk misafirperverliğinin simgesidir.